Als je op de hoogte bent van een levensgevaarlijke situatie maar geen actie onderneemt, verdien je straf. Dat ondervonden kort geleden niet alleen leidinggevenden van Chemie-Pack (eerdere straffen zijn in hoger beroep vrijwel volledig overeind gebleven) maar ook de gemeente Boxtel, antikraakverhuurder Camelot en de technische dienst van Camelot.
Alle drie de partijen moeten elk een boete van 60 duizend euro betalen, omdat de rechter ze schuldig acht aan de dood van een twintigjarige huurster. De vrouw werd in januari 2013 geëlektrocuteerd toen ze onder de douche stond. De rechter stelt vast dat de beklaagden ervan afwisten dat de stroomvoorziening in het pand waar zij woonde niet deugde, omdat er zichtbaar aan geknutseld was. De gemeente had de installatie moeten controleren en aanpassen; Camelot Beheer en zijn technische dienstverlener hadden moeten onderzoeken of het pand wel veilig was. Toch zijn ze niet in actie gekomen. Dat maakt ze "aanmerkelijk nalatig".
Verantwoordelijkheid
De Boxtelse zaak bevestigt dat het OM, vaker wellicht dan in het verleden, het vizier richt op partijen die (management)verantwoordelijkheid dragen voor veiligheid, maar nalaten die verantwoordelijkheid op te pakken.
In het geval van Chemie-Pack, waar in 2011 een grote brand uitbrak waar overigens geen persoonlijk letsel bij optrad, heeft het zelfs geprobeerd om het begrip (voorwaardelijke) opzet van toepassing te laten verklaren. Daarvan is sprake als je willens en wetens ("na ons de zondvloed") zoveel risico's op de koop toe neemt dat het niet de vraag is óf het fout gaat, maar wanneer. In die redenering is het OM in het geval van Chemie-Pack niet gevolgd, noch door de rechtbank noch in hoger beroep door het gerechtshof. In de Boxtelse zaak speelde dit element geen rol.