(Industrie, meet- en regeltechniek, Eng.)
Programmable Logic Controller. Elektronisch apparaat met een ingebouwde processor, bedoeld om machines mee te besturen.
Ooit werden machines bestuurd door de mens, die via bedieningsorganen bepaalde wat de machine op welk moment deed. Automatisering zorgde ervoor dat de machine steeds meer taken zelfstandig ging uitvoeren. Dat groeide van een simpele eindstop, een (analoge/mechanische) toerentalregeling of een conditionele beveiliging op bepaalde (combinaties van) acties uit tot een complete elektrische aansturing met microswitches en relais die logische functies als AND of OR en tijdsvertragingen introduceerden.
Toen 'relaiskasten' in de tweede helft van de twintigste eeuw verdrongen werden door analoge en digitale elektronica werd machinebesturing steeds eenvoudiger precies op taken en wensen af te stemmen. De PLC maakte machines programmeerbaar en kon ook bijdragen aan de veiligheid ervan. Naast de normale operationele besturing kwamen ook speciale (toegevoegde) veiligheids-PLC's in zwang, soms nodig als machines moeten samenwerken en als procesbesturing een bepaald veiligheidsniveau moet garanderen (SIL).
PLC's zijn ondergebracht in een eigen behuizing of in een apparatenkast in de buurt van de machine die ze aansturen. Ze zijn voorzien van ingangen (interfaces/aansluitingen) voor data van sensoren of (besturings)netwerken en uitgangen waarmee motoren, ventielen of andere onderdelen worden bestuurd. Zie ook GPI en GPO .